គម្រោងអភិរក្សបណ្ណសារសារមន្ទីរឧក្រិដ្ឋកម្មប្រល័យពូជសាសន៍ទួលស្លែងជំហានទី២ ត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយក្រសួង វប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ ហើយកាលពីថ្ងៃទី១១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣ មានកិច្ចប្រជុំមួយនៅសារមន្ទីរទួលស្លែង។ កិច្ចប្រជុំនេះធ្វើឡើងរវាងក្រុមការងារ នៃក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈតំណាងដោយលោក ហាប់ ទូច រដ្ឋលេខាធិការ និងជាតំណាងលោកស្រីរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងវប្បធម៌ជាមួយលោក Sardar Umar Alam ប្រធានការិយាល័យអង្គការយូណេស្កូភ្នំពេញ និងលោក Song Yungjun តំណាងទីភ្នាក់ងារសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិកូរ៉េ (KOICA) ប្រចាំប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីសិក្សាវាយតម្លៃលើគម្រោងអភិរក្សបណ្ណសារសារមន្ទីរទួលស្លែងជំហានទី២ ដែលបានដាក់ស្នើសុំហិរញ្ញប្បទានឥតសំណងពីរដ្ឋាភិបាលសាធារណរដ្ឋកូរ៉េតាមរយៈអង្គការ KOICA។
បើតាមក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈគម្រោងជំហានទី២នេះផ្ដោតបន្តលើការអភិរក្សបណ្ណសារសារមន្ទីរ និងការអប់រំផ្សព្វផ្សាយដើម្បីសន្តិភាព។ គួររំលឹកថា កន្លងមក ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ សហការជាមួយការិយាល័យអង្គការយូណេស្កូភ្នំពេញបានអនុវត្តគម្រោង អភិរក្សនិងថតចម្លងបណ្ណសារសារមន្ទីរទួលស្លែងប្រកបដោយជោគជ័យក្រោមជំនួយហិរញ្ញប្បទានឥតសំណងពីរដ្ឋាភិបាលសាធារណរដ្ឋកូរ៉េតាមរយៈអង្គការ KOICA។ សារមន្ទីរឧក្រិដ្ឋកម្មប្រល័យពូជសាសន៍ទួលស្លែងជាបូជនីយដ្ឋាននៃការចងចាំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតឡើងក្នុងអតីត “មន្ទីរ សន្ដិសុខ២១ ឬស-២១” ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (សម័យខ្មែរក្រហម)។
អតីតមន្ទីរឃុំឃាំងនេះ ស្ថិតនៅចំកណ្តាលទីក្រុងភ្នំពេញដែលស្ងាត់ជ្រងំក្រោយខ្មែរក្រហមជម្លៀសប្រជាជនទាំងអស់ចេញកាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥។ មន្ទីរស‑២១ ជាមណ្ឌលកណ្តាលដ៏ធំមួយនៃប្រព័ន្ធគុកនៅទូទាំងប្រទេស ហើយគុកនេះក៏ជាកន្លែងសម្ងាត់សម្រាប់ឃុំឃាំង សួរចម្លើយ ធ្វើទារុណកម្ម និងកំទេចអ្នកដែលត្រូវចាត់ទុកថាជា “អ្នកទោសនយោបាយ” ។ ខ្មែរក្រហមចាប់យកអ្នកទោសមកឃុំឃាំងទាំងក្រុមគ្រួសារ ដោយផ្អែកលើគោលនយោបាយដាក់កំហុសជាប្រព័ន្ធ។ អ្នកទោសមួយចំនួនតូចត្រូវខ្មែរក្រហមដោះលែងក្រោយចាប់មកឃុំឃាំងនៅមន្ទីរ ស-២១ នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួនចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៥-១៩៧៩ ហើយក្នុង ចំណោមនោះ មានតែជនរងគ្រោះ១២ នាក់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលមានជីវិតនៅពេលដែលកងទ័ពរណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិបានរំដោះទីក្រុងភ្នំពេញ។
មន្ទីរឃុំឃាំងស-២១ មានបុគ្គលិកបម្រើការផ្ទាល់ និងប្រយោលប្រមាណ១.៧២០នាក់។ បុគ្គលិកភាគច្រើន ជាកម្មករបម្រើការងារទូទៅដោយរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកដាំស្ល រីឯបុគ្គលិកមួយចំនួនទៀត បម្រើការផ្ទាល់នៅផ្នែករដ្ឋបាល យាមកាម និងសួរចម្លើយអ្នកទោស។ ថ្ងៃទី៧ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ កងទ័ពរណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិបានរំដោះទីក្រុងភ្នំពេញ ហើយបានចូលកាន់កាប់ក្រុងភ្នំពេញ បាន រកឃើញជនរងគ្រោះ ១២នាក់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលមានជីវិត។ ក្នុងចំណោមជនរងគ្រោះ១២នាក់មានកុមារ៤នាក់។ ខ្មែរក្រហមបានរៀបចំអង្គការចាត់តាំងតាមភូមិភាគនីមួយៗ និងបង្កើតឲ្យមានមន្ទីរសន្តិសុខ ៧៧កន្លែង សម្រាប់សួរចម្លើយជនរងគ្រោះ ហើយបានបង្កើតទីតាំងវាលពិឃាដមាន ៣៤៣ កន្លែងសម្រាប់សម្លាញ់ជនរងគ្រោះ និងទីតាំងរណ្តៅសាកសពរួមមាន១៩៤៤០រណ្តៅ។
លោក ជុច ភឿន រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ ធ្លាប់បានថ្លែងថា ក្រោយការដួលរលំទៅនៃរបប ប៉ុល ពត រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានរៀបចំអភិរក្សទីតាំងប្រវត្តិសាស្ត្រមួយនេះ សម្រាប់ជាភស្តុតាងដាក់បន្ទុកដល់អតីតមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមជាន់ខ្ពស់ ដែលទទួលខុសត្រូវលើទង្វើឧក្រិដ្ឋកម្មនារវាងឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩។គោលបំណងសំខាន់់ នៃការអភិរក្ស គឺដើម្បីផ្ដល់ការបណ្ដុះបណ្ដាលជាមូលដ្ឋានលើជំនាញថែរក្សា និងអភិរក្សឯកសារនានាដល់មន្ត្រីជំនាញសារមន្ទីរ និងបញ្ចូលឯកសារទាំងអស់ ទៅក្នុងប្រព័ន្ធកុំព្យូទ័រ ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ដំណើរការសិក្សាស្រាវជ្រាវនាថ្ងៃអនាគត៕
