តើជីវិតរបស់តារាចម្រៀងវ័យក្មេងរូបនេះ ធ្លាប់ឆ្លងកាត់អ្វីខ្លះក្នុងជីវិតរបស់នាង? តោះមកស្តាប់ពីជីវិតសិល្បៈរបស់នាង។
ប៊ីលលី អាយលីស (Billie Eilish) បានកើតនៅក្នុងគ្រួសារតន្ត្រីករមួយ។ នាងមិនមានកុមារភាពដូចក្មេងៗធម្មតានោះទេ ព្រោះនាងត្រូវបានឪពុកម្តាយរបស់នាងបង្រៀននៅផ្ទះ ដូច្នេះនាងមិនសូវមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សខាងក្រៅច្រើននោះទេ។ ប៊ីលលី (Billie) បានចាប់ផ្តើមច្រៀងតាំងពីក្មេង។ នៅពេលនាងមានអាយុប្រាំបីឆ្នាំ នាងបានចូលរួមជាមួយក្រុមចម្រៀងក្មេងៗនៅ ឡូស អែលជែលលេស ឆាលឌ្រែន ឃ័ររើស (Los Angeles Children's Chorus) ហើយបានច្រៀងជាមួយពួកគេអស់រយៈពេល 3 ឆ្នាំ។ ហើយនៅពេលដែលនាងមានអាយុ 11 ឆ្នាំ ប៊ីលលី អាយលីស (Billie eilish) បានចាប់ផ្តើមនិពន្ធ និងតាក់តែងបទ ចម្រៀងដោយខ្លួនឯង ព្រោះនាងបានបំផុសគំនិតនេះដោយបងប្រុសរបស់នាង ហ្វីនីអៀស (Phineas) ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀង និងបានសម្តែងជាមួយក្រុមចម្រៀងរបស់គាត់។ នៅពេលនាងនៅក្មេងនៅឡើយ ប៊ីលលី អាយលីស (Billie Eilish) ត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានរោគសញ្ញា ថួរ៉េត (Tourette) ដែលបង្ហាញថា "មនុស្សណាម្នាក់ដែលមានជម្ងឺនេះ មានអាការៈកន្ត្រាក់សាច់ដុំជាទម្លាប់ ខាងរាងកាយ និងពាក្យសំដី" ។
ហើយឆ្លងកាត់ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ទើបនាងបានរកឃើញវិធី និងបច្ចេកទេស ដើម្បីបង្រ្កាប និងកាត់បន្ថយរោគសញ្ញាមួយនេះ។ ប៊ីលលី (Billy) ក៏ស្រលាញ់ការរាំផងដែរ ដូច្នេះហើយ នាងបានចូលរួមការប្រកួតប្រជែងរាំអស់រយៈពេលពីរបីឆ្នាំបន្ទាប់ ប៉ុន្តែជាអកុសល ការរាំក្នុងសម្លៀកបំពាក់រឹបរាង ជាមួយក្មេងស្រីស្អាតៗដទៃទៀត បានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការជឿជាក់លើសមត្ថភាពរបស់ខ្លួននាង។ នាងបានវិវត្តទៅជាអាការៈម្យ៉ាង ដែលនាងមិនហ៊ានមើលរូបរាងខ្លួនឯងនៅក្នុងកញ្ចក់។ វាគឺជាពេលមួយក្នុងជីវិតរបស់នាង ដែលនាងមានអារម្មណ៍មិនមានសុវត្ថិភាព និងបាត់បង់ទំនុកចិត្តខ្លាំងបំផុត។ ហើយមានពេលមួយនោះ គ្រូបង្ហាត់រាំរបស់នាង បានឱ្យ ប៊ីលលី (Billy) ថតចម្រៀងមួយបទ ហើយបន្ទាប់មកបំបែកក្បាច់រាំទៅតាមចម្រៀងមួយនោះ ស្របពេលដែលបងប្រុសរបស់នាងមានបទចម្រៀងមួយបទដែលមានចំណងជើងថា “អ៊ូស៊ៀន អាយស៍” "Ocean eyes" ដែលគាត់គ្រោងនឹងថតសម្លេងជាមួយក្រុមរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលគាត់បានឮ ប៊ីលលី (Billy) ច្រៀងចម្រៀងជាមួយនឹងសម្លេងដ៏មិនគួរឲ្យជឿរបស់នាង ធ្វើឲ្យគាត់បានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា បទចម្រៀងនេះនិពន្ធឡើង គឺសម្រាប់នាងតែម្នាក់គត់។
បន្ទាប់មក ពួកគេបានបង្ហោះបទចម្រៀងនេះទៅលើ ស៊ោន ក្លោត (SoundCloud) វាបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង ហើយនាងត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនស្គាល់នាងក្នុងរយៈពេលត្រឹមតែមួយយប់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែគួរឱ្យស្តាយ នៅអាយុ 13 ឆ្នាំ នាងបានបាក់ឆ្អឹងត្រគាករបស់នាង ហើយត្រូវបានបង្ខំឱ្យឈប់រាំ។ ហើយនោះ គឺជាពេលដែលជំងឺបាក់ទឹកចិត្តរបស់នាងបានចាប់ផ្តើម។ ជំងឺបាក់ទឹកចិត្តនេះមិនខ្វល់ថាអ្នកជានរណា មានវ័យប៉ុន្មាននោះទេ! វាអាចវាយប្រហារមនុស្សគ្រប់គ្នាបានគ្រប់ពេលទាំងអស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ "អ្នកអាចមានអារម្មណ៍ថា វង្វេងនៅលើផ្លូវដ៏រន្ធត់មួយ ហើយក្នុងជីវិតរបស់អ្នកគ្មានអ្វីទាំងអស់ ហើយមិនមាននរណាម្នាក់អើពើរនឹងអ្នកដោយគ្មានហេតុផល។" ប្រជាប្រិយភាពរបស់នាងកំពុងមានការកើនឡើង ហើយជំងឺបាក់ទឹកចិត្តរបស់នាងក៏មិនបាត់ទៅណាផងដែរ។ ជាក់ស្ដែង នាងកាន់តែមានភាពល្បីល្បាញ ជំងឺបាក់ទឹកចិត្តរបស់នាងកាន់តែយ៉ាប់យឺនផងដែរ។
"កាលពី 2 ឆ្នាំមុន ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា គ្មានអ្វីមួយសំខាន់នោះទេ ហើយអ្វីៗទាំងអស់ គឺគ្មានន័យឡើយ។"
នាងគឺជាក្មេងស្រីអាយុ ដប់ប្រាំមួយឆ្នាំម្នាក់ ដែលត្រូវបានការគាបសង្កត់ដោយអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលមាននៅជុំវិញខ្លួននាង។ នាងកំពុងប្រឈមមុខនឹងការថប់បារម្ភ និងជួបប្រទះផ្នែកអវិជ្ជមាននៃការល្បីល្បាញ ដូច្នេះភាពល្បីល្បាញរបស់នាង បានរារាំងការយកឈ្នះលើជំងឺបាក់ទឹកចិត្តរបស់នាង។ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត នាងបានយល់ថា នាងមានសំណាងប៉ុណ្ណាដែលទទួលបានការគាំទ្រច្រើនបែបនេះ ហើយធ្វើអ្វីមួយដែលនាងធ្វើបានល្អបំផុត ហើយរកឃើញវិធីដោះស្រាយជាមួយនឹងអាជីពរបស់នាង ដែលធ្វើឲ្យនាងមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើង និងកាន់តែសប្បាយចិត្តជាងមុន។ ហើយតាមរយៈការព្យាបាល ការស្រឡាញ់តន្ត្រីរបស់នាង និងការគាំទ្រពីអ្នកជិតស្និទ្ធផងដែរនោះ ទីបំផុតនាងបានធូរស្រាលឡើងវិញ។ បន្ទាប់មក នាងបានបំបែកកំណត់ត្រាជាច្រើនក្នុងអាជីពរបស់នាង ហើយមានអ្នកគាំទ្ររាប់លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោក។ នាងបានប្រើប្រាស់វេទិកាលើបណ្តាញសង្គមផ្សេងៗរបស់នាង ដើម្បីបង្កើនការយល់ដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការថែទាំ និងការនិយាយបើកចំហពីសុខភាពផ្លូវចិត្ត។
“ខ្ញុំមិនមានភាពសប្បាយរីករាយជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ខ្ញុំមិនគិតថា ខ្ញុំអាចសប្បាយចិត្តម្តងទៀតនោះទេ។ ខ្ញុំបានឈានដល់ចំណុចមួយ ដែលទីបំផុតខ្ញុំមិនមានបញ្ហាសុខភាពអ្វីផ្សេងទៀតនោះទេ។ ហើយការដែលខ្ញុំបានមកដល់កម្រិតនេះ មិនមែនមកពីខ្ញុំល្បីល្បាញ មិនមែនដោយសារខ្ញុំមានលុយច្រើនជាងមុននោះទេ។ វាមានភាពខុសគ្នាច្រើនណាស់ដូចជា ការធំដឹងក្តី មនុស្សដែលចូលមកក្នុងជីវិតអ្នក និងមនុស្សខ្លះចាកចេញពីជីវិតអ្នក។ ខ្ញុំនៅកន្លែងដែលខ្ញុំសប្បាយចិត្តបំផុតក្នុងជីវិតនេះ ហើយខ្ញុំមិនដែលគិតថា ខ្ញុំនឹងអាចបង្ហាញខ្លួននៅលើឆាកទៀតផង។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនៅពេលនេះ ប្រហែលជាការរក្សាសេចក្តីសុខដែលខ្ញុំបានបាត់បង់អស់ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ។ វាមិនធ្វើឱ្យអ្នកអន់នោះទេ ក្នុងការសុំជំនួយពីនរណាម្នាក់ ហើយអ្នកគួរតែមានភាពក្លាហានក្នុងការសុំជំនួយពីមនុស្សជុំវិញខ្លួនរបស់អ្នក។ អ្វីដែលខ្ញុំអាចនិយាយបាននៅពេលនេះគឺ សម្រាប់នរណាម្នាក់ដែលគិតថាមិនអាចយកឈ្នះជំងឺបាក់ទឹកចិត្តបាន កុំអស់សង្ឃឹម អ្នកនឹងប្រសើរឡើងវិញ។"
អ្វីក៏ដោយដែលអ្នកកំពុងធ្វើនៅពេលនេះ ពួកយើងគ្រាន់តែចង់ដាស់តឿនអ្នកឱ្យស្រឡាញ់ខ្លួនឯង ព្រោះនៅពេលដែលយើងជួបទុក្ខលំបាក យើងតែងតែភ្លេចអំពីរឿងនេះ។ ម្តេចបានជាអ្នកមានចិត្តល្អទៅលើមិត្តភ័ក្តិរបស់អ្នក នៅពេលពួកគេឆ្លងកាត់រឿងអាក្រក់ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយអ្នកអាណិតពួកគេ អ្នកបានផ្តល់ដំបូន្មានដ៏ល្អៗទៅពួកគេ អ្នកផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវក្តីស្រឡាញ់ និងការគាំទ្ររបស់អ្នកដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ ប៉ុន្តែនៅពេលរឿងទាំងនេះធ្លាប់មកលើខ្លួនអ្នកវិញ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមានការពិបាកក្នុងការស្រលាញ់ខ្លួនឯង ធ្វើល្អសម្រាប់ខ្លួនង មានចិត្តល្អ និងចេះអាណិតខ្លួនឯង? អ្នកត្រូវទទួលយកការពិតថា អ្នកក៏ជាមនុស្សម្នាក់ អ្នកអាចធ្វើខុស អ្នកអាចដួល អ្នកអាចរងទុក្ខ អ្នកអាចខកចិត្ត ហើយអ្នកក៏ត្រូវការនរណាម្នាក់ដែលអាចពឹងផ្អែកបានដែរ។ ជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗតែងតែមានរឿងអាក្រក់ និងល្អជាច្រើន កើតឡើងមកលើពួកគេ និងអនាគតរបស់ពួកគេ។ ដោយសាររឿងទាំងនេះហើយ ទើបមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ថា ជាជីវិត ប៉ុន្តែជីវិតរបស់អ្នកនឹងកាន់តែងាយស្រួល ប្រសិនបើអ្នកចេះស្រលាញ់ខ្លួនឯង។ តើអ្នកហ៊ាននិយាយតែរឿងល្អៗដាក់ខ្លួនឯងរយៈពេល៣០ថ្ងៃទេ? អ្នកគួរតែសាកល្បងវា ប្រសិនបើអ្នកចង់ដឹងថា លទ្ធផលនឹងទៅជាយ៉ាងណានោះទេ។ អ្នកគួរចងចាំថា ត្រូវធ្វើរឿងល្អៗចំពោះខ្លួនឯង ដូចដែលអ្នកបានធ្វើទៅលើមិត្តល្អបំផុតរបស់អ្នក។ នៅពេលដែលអ្នកចេះស្រលាញ់ខ្លួនឯងហើយ ទើបអ្នកអាចស្រលាញ់ និងមើលថែមនុស្សដែលអ្នកស្រលាញ់បាន៕
