រោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងថប់អារម្មណ៍ចំពោះកុមារនិងមនុស្សវ័យជំទង់បានកើនឡើងទ្វេដងក្នុងកំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាតកូវីដ-១៩ នេះបើយោងតាមការស្រាវជ្រាវ។ ការវិភាគលើការសិក្សាចំនួន ២៩ លើយុវជន ៨០,៨៧៩ នាក់ នៅទូទាំងពិភពលោកបានរកឃើញថា ប្រេវ៉ាឡង់នៃជំងឺផ្លូវចិត្តរបស់កុមារនិងមនុស្សវ័យជំទង់ បានកើនឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ក្នុងកំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាត ដោយការធ្លាក់ទឹកចិត្តឈានដល់ជាង ២៥ ភាគរយ និងការថប់បារម្ភត្រឹមតែជាង ២០ ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។
មុនពេលមានជំងឺរាតត្បាត ការថប់បារម្ភទូទៅនិងរោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តនៅក្នុងក្រុមយុវជនមានប្រមាណ ១១,៦ ភាគរយនិង ១២,៩ ភាគរយ។
ការស្រាវជ្រាវដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុង JAMA Pediatrics និយាយថា “ការប៉ាន់ស្មានដែលទទួលបានក្នុងឆ្នាំដំបូងនៃការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ បង្ហាញថា យុវជនម្នាក់ក្នុងចំណោម ៤ នាក់នៅទូទាំងពិភពលោកកំពុងជួបប្រទះរោគសញ្ញាជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្ពស់ ខណៈដែលយុវជនម្នាក់ក្នុងចំណោម ៥ នាក់កំពុងជួបប្រទះរោគសញ្ញាថប់បារម្ភខ្ពស់” ។
ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃត្រូវបានរំខាន
ដោយភាពឯកោក្នុងសង្គម ការខកខានមិនបានទៅរៀន ការបិទសាលារៀន និងភាពតានតឹងក្នុងគ្រួសារ គឺជាកត្តាដែលអាចរួមចំណែកដល់ការលំបាកផ្នែកសុខភាពផ្លូវចិត្តចំពោះមនុស្សវ័យក្មេង។
ការស្រាវជ្រាវនិយាយថា យុវជនដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ដែលមានការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺកូវីដធំ ឬនៅតំបន់ទីក្រុង មានភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺផ្លូវចិត្ត ហើយយុវជននិងស្ត្រីវ័យចំណាស់ហាក់ដូចជារងផលប៉ះពាល់ច្រើនផងដែរ។
វិធី ៨ យ៉ាងដែលអ្នកអាចជួយកូនរបស់អ្នកបាន
ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកជួបប្រទះនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តឬរោគសញ្ញាថប់បារម្ភ វាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការស្វែងរកជំនួយឥ្យពួកគេ។ ច្រកដំបូងគឺការហៅទូរស័ព្ទទៅគ្រូពេទ្យ ដែលសង្ឃឹមថានឹងអាចណែនាំអ្នកទៅកាន់សេវាកម្មសុខភាពផ្លូវចិត្តណាមួយ។
-
អ្នកត្រូវប្រាកដថា ពួកគេដឹងថាអ្នកកំពុងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអារម្មណ៍របស់ពួកគេហើយ នឹងនៅទីនោះដើម្បីគាំទ្រពួកគេ។
-
អប់រំខ្លួនអ្នកអំពីសុខភាពផ្លូវចិត្តកុមារដោយប្រើប្រាស់ធនធានពីប្រភពដែលគួរឱ្យជឿជាក់ កន្លែងល្អដើម្បីចាប់ផ្តើមគឺមូលនិធិសុខភាពផ្លូវចិត្តក្នុងតំបន់របស់អ្នក ឬពិនិត្យមើលគេហទំព័ររបស់ក្រសួងសុខាភិបាលដើម្បីទទួលបានការណែនាំ។ អ្នកក៏អាចសួរគ្រូពេទ្យរបស់អ្នកថាតើពួកគេអាចណែនាំការអានណាមួយបានទេ។
-
ស្តាប់កូនរបស់អ្នកដោយគ្មានការវិនិច្ឆ័យ ឬការរំខាន។ អនុញ្ញាតឱ្យពួកគេដឹងថា អ្នកកំពុងព្យាយាមយល់ពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះ ទោះបីជាវាខុសពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកក៏ដោយ ដោយផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវការយកចិត្តទុកដាក់ពេញលេញ និងបកស្រាយឱ្យបានត្រឹមត្រូវនូវអ្វីដែលបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេ។
-
ព្យាយាមរក្សាទម្លាប់ល្អបន្តទៀតដើម្បីផ្តល់នូវស្ថិរភាពនិងភាពស៊ាំ។
-
បន្តអញ្ជើញកូនរបស់អ្នកឱ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពគ្រួសារទោះបីជា ពួកគេមិនបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ភាគច្រើនក៏ដោយ។ ត្រូវឲ្យពួកគាត់ដឹងថាអ្នកចង់ឱ្យពួកគេក្លាយជាផ្នែកមួយនៃអ្វីៗគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។
-
ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកមានឆន្ទៈ សូមព្យាយាមលើកទឹកចិត្តឱ្យហាត់ប្រាណទៀងទាត់ និងចំណាយពេលវេលានៅខាងក្រៅ។ ការធ្វើបែបនេះជាក្រុមគ្រួសារអាចធ្វើឱ្យមានភាពរីករាយ និងមិនសូវភ័យខ្លាចចំពោះកូនៗដែលមិនស្រួលខ្លួន។
-
ព្យាយាមអបអរសមិទ្ធផលតូចតាចដែលកូនរបស់អ្នកធ្វើ ប្រសិនបើពួកគេកំពុងតស៊ូជាមួយសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ។ សមិទ្ធផលទាំងនេះអាចតូចដូចជាការគ្រប់គ្រងងូតទឹក ប្រសិនបើពួកគេមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬរៀបចំឱ្យជួបមិត្តភក្តិ ប្រសិនបើពួកគេមានការថប់បារម្ភ។
-
ប្រសិនបើមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់អ្នកចង់ធ្វើអត្តឃាត សូមទូរស័ព្ទទៅក្រុមគ្រូពេទ្យក្នុងតំបន់របស់អ្នកជាបន្ទាន់។ ដកវត្ថុធាតុណាមួយដែលអាចត្រូវប្រើដើម្បីធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ខ្លួនឯង ចេញពីបរិយាកាសភ្លាមៗ និងរក្សាការគោរពចំពោះពួកគេរហូតដល់ជំនួយមកដល់៕
អត្តបទដកស្រង់ពី Healthyfood